آیا سکوت واقعی ممکن است؟ - مجله آرنا

به گزارش ترجمان علوم انسانی، در دنیای پرهیاهوی ما، سکوت متاعی گران قیمت و کمیاب است. دلمان می خواهد در دشتی ساکت، آرام بگیریم و به آسمان خیره شویم، بدون آنکه صدایی مهارناپذیر خلوتمان را به هم بزند. اما این حس ظریف و خوشایند، برای چند دانشمندِ عصب شناس به پدیده ای پیچیده و ناشناخته تبدیل شد: سکوت با ذهن ما چه می نماید؟ به چه کارمان می آید و چگونه باید آن را فهمید؟

کافه های سکوت ژاپنی های تنها و در جست وجوی آرامش را به سوی خود می کشند.

وقتی آدم های کتابخوان می بینند کس دیگری می خواهد یکی از کتاب هایی که تأثیر زیادی روی آن ها گذاشته را آغاز کند، معمولاً با حالتی حسرت زده به او می گویند: خوش به حالت که برای بار اول آن را می خوانی. با این حال، چنین نیست که اگر دوباره سراغ کتاب های محبوبمان برویم، از خواندنشان لذتی نبریم. ناتالی جنر، نویسنده ای که عادت دارد کتاب های مورد علاقه اش را دوباره و دوباره بخواند، می گوید وقتی سراغ کتاب های قدیمی مان می رویم، دیگر اتفاقات برایمان مهم نیست، چرا که دنبال چیز های دیگری می گردیم.

با بیست هزار ورقۀ فایبرگلاس می گردد اتاقی ساخت که ساکت ترین نقطۀ دنیا باشد، جایی که هیچ صدایی در آن منعکس نگردد. تجربۀ این اتاق همه را وسوسه می نماید، اما جان کیج که صبح وشبش را با صدای ساز های موسیقی می گذراند طور دیگری نگاه می نماید: امکان ندارد در جایی سکوت را پیدا کنید. حتی در ساکت ترین اتاق هم صدای جریان خون و سیستم عصبی به گوشتان خواهد خورد. گرچه حرف کیج بیراه نیست، اما در اتاق بی پژواک می توان صدایی شنید که حتی گوشِ کیج هم آن را نشنیده است.

تحقیقات نشان می دهد که بهترین چیز برای گوش دادن، مخصوصاً برای اغلب کارمندان و کسانی که کار فکری می نمایند این است که چیزی گوش ندهند. وقتی که سکوت و موسیقی، در تقابل با هم قرار می گیرند، آشکار می گردد که انسان ها در سکوت بهتر کار می نمایند. پس اگر گوش دادن به موسیقی، حین انجام کار، این قدر بد است، چرا بسیاری از ما چنین کاری می کنیم؟