تصاویر جشن سال نو طبری در شمال کشور ؛ سال 1531 مازندرانی آغاز شد ، مازندرانی ها گاهشمار ساسانیان را احیا می کنند - مجله آرنا

مجله آرنا: گاهشماری طبری (تبری) نوعی گاهشمار ساسانی است که در آن سال برابر 365 روز و شامل دوازده ماه 30 روزه بوده است. مبداء سال طبری از دوم مرداد 133 سال پیش از هجرت، مصادف با پادشاهی قباد ساسانی و حاکم شدن فرزندش کیوس بر تبرستان است. از آنجا که دوازده ماه 30 روزه برابر 360 روز خواهد شد، پنج روز اضافه محاسبه نمی شود. پنج روز اضافه هر سال پیتِک نامیده شده و به آخر سال اضافه می شود. اهالی سعی می کنند که این پنج روز را در دامان طبیعت به استراحت بگذرانند. به 6 روز اضافه سال های کبیسه ششک گفته می شود.

سال طبری با فردینه ما (مرداد ماه) آغاز و با نوروز ما (تیر ماه) انتها می پذیرد.

برخی مناطق مازندران آغاز سال طبری (تبری) در دوم مرداد ماه را جشن می گیرند و سعی می کنند این سنت دیرینه را حفظ کنند. دوم مرداد ماه امسال آغاز سال 1531 مازندرانی بود که به همین مناسبت جشن خیابانی در ساری برگزار شد و مورد استقبال مردم قرار گرفت. اجرای موسیقی محلی با پوشش بومی زنان و مردان مازندرانی و برگزاری آیین های بومی از برنامه های سال نو مازندرانی بود.

کاروان جشن سال نو تبری در ساری از میدان ابن شهرآشوب (دروازه بابل) تا بوستان ولایت ساری بخشی از آیین ها و موسیقی شاد محلی را برای مردم اجرا کردند.

قرار است در سال های آینده این جشن در ابعاد و گستره گسترده تری برگزار شود و سراسر استان مازندران را در برگیرد.

علی رمضانی پژوهشگر مازندرانی درباره سال مازندرانی می گوید: از دوران هخامنشیان، آریایی ها در ایران جشن های زمستانه و تابستانه برگزار می کردند. جشن تابستانه با عنوان یار برگزار می شد. جشن زمستان نیز با عنوان ثرد برگزار می شد. جشن سال نو با عنوان نو سال نیز جشن خراج یا خرمن بود. حکام محلی در زمان برداشت محصول، این جشن را برگزار و باج و خراج خود را دریافت می کردند.

وی درباره سابقه جشن سال نو مازندرانی نیز گفت: ابوریحان بیرونی در کتاب تحقیق ماللهند از تنها جشنی که نام می برد جشن سال نو مازندرانی ها است. جشن سال نو مازندرانی، جشن مالکان اراضی بود که در فصل برداشت محصول برگزار می شد و کشاورزان با برداشت محصول در این جشن شرکت می کردند.

فریده یوسفی نویسنده کتاب آئین های باستانی مردم مازندران نیز درباره آئین های سال نو مازندرانی گفت: خانه تکانی و پختن غذاها و شیرینی های محلی از آداب سال نو مازندرانی است. زنان مازندرانی سفره سال نو پهن می کردند و سنت تحویل سال نو با عناوین مختلفی مانند مارمه، خش لینگ یا خش په برگزار می شد.

وی افزود: مازندرانی ها در جشن سال نو، به دیدار بزرگترها و یا خانواده های عزادار می رفتند و رخت عزا را با لباس رنگ روشن عوض می کردند. مرداد، فصل قد کشیدن ساقه های برنج بود و در این دیدارها از کمک برای برداشت محصول یا کایر صحبت می کردند و برنامه ریزی برای سفر زیارتی بعد از برداشت محصول از دیگر موضوعات این دید و بازدیدها بود.