پدرزنم را نکشتم پشیمانم - مجله آرنا

به گزارش ایران، رسیدگی به این پرونده از مرداد سال 96 با گزارش درگیری خونین مردی در خانه پدرزنش به کلانتری 133 شهرزیبا شروع شد. پس از آن مأموران به محل درگیری که خانه ای 3 طبقه در بلوار تعاون بود، رفتند و با اجساد مرضیه 39 ساله، مادرش مه لقا 65 ساله و پیکر نیمه جان و زخمی پدرش اصغر رو به رو شدند.

اکبر 40ساله داماد خانواده در حالی که چاقوی خونینی در دست داشت روی مبل نشسته بود با توجه به اینکه وی مرتکب دو قتل شده بود به عنوان عامل جنایت خانوادگی بازداشت شد. پس از آن مأموران تحقیقات میدانی را با پرس و جو از همسایه ها ادامه دادند و تعیین شد که اکبر مدت زیادی بود که با همسرش مرضیه اختلاف داشته است. متهم در بازپرسی ها گفت: سال هاست که پدر و مادر همسرم در زندگی ما دخالت می کردند و باعث دعوا و درگیری بین من و همسرم شده بودند. چند روز قبل همسرم همراه خانواده اش به عروسی یکی از بستگانش رفته بود و من در خانه تنها بودم اما همسرم پس از انتها عروسی به خانه نیامد و به خانه پدرش رفت. صبح به خانه پدرزنم رفتم و سر همین موضوع با همسرم بحث کردم. بعد هم با عصبانیت پسر پنج ساله ام را برداشتم و به خانه خواهرم رفتم. اما دقایقی بعد بار دیگر به خانه پدرزنم برگشتم و با آنها درگیر شدم. وقتی دعوا بین ما بالا گرفت مادرزنم دوباره دخالت کرد که با چاقو چند ضربه به او زدم. بعد همسرم را کشتم و وقتی پدرزنم می خواست مانع من گردد به او هم چند ضربه چاقو زدم.

پس از آن متهم برای انجام معاینات روانی به پزشکی قانونی فرستاده شد. کمیسیون 5 نفره پزشکی قانونی در گزارشی اظهار داشت اسماعیل دچار جنون است و هنگام ارتکاب جرم اختیاری نداشته است. اما با اعتراض اولیای دم به این اظهارنظر، وی این بار به کمیسیون 7 نفره پزشکی قانونی معرفی گردید که این کمیسیون اظهار داشت اگر چه وی مشکل روانی دارد اما هنگام ارتکاب جرم مسئول اعمال خود بوده است و به این ترتیب برای متهم کیفرخواست صادر و پرونده اش برای رسیدگی به شعبه دوم دادگاه کیفری یک استان تهران فرستاده شد.

در ابتدای جلسه وکیل اولیای دم درخواست قصاص کرد

سپس اکبر به صندلی رفت و گفت: از اینکه پدرزنم را نکشتم پشیمان هستم. 14 سال با مرضیه زندگی کردم. ما هر دو در اداره پست کار می کردیم و من گاهی اوقات شب کار بودم کوشش می کردم تا برای همسر و فرزندم زندگی خوبی مهیا کنم.اما مدتی بود به خاطر بیماری روانی شب ها نمی توانستم بخوابم. همین موضوع باعث شده بود همواره عصبانی باشم. همه افراد را مثل گرگ می دیدم. وقتی به پزشک مراجعه کردم گفت اگر دیرتر می آمدی از بی خوابی می مردی. بعد به من دارو داد اما حالم را بدتر کرد تا اینکه مرضیه تصمیم گرفت از من جدا گردد. به همسرم گفتم مهریه اش را ببخشد و از من جدا گردد. من هم می خواستم پس از جدایی فرزندم را به خانواده ام در شمال کشور بسپارم تا از او نگهداری نمایند. اما همسرم این موضوع را نپذیرفت.

متهم در پاسخ به این سؤال که چرا همسرش راضی به جدایی نمی شد گفت: همسرم می گفت بچه را به من نمی دهد. من هم به او اعتماد نداشتم چون می دانستم بعد از من ازدواج می نماید و نمی خواستم فرزندم زیر دست ناپدری عظیم گردد.

با انتها دفاعیات متهم وکلای وی دفاعیات خود را انجام دادند و خواهان برائت متهم با توجه به مدارک پزشکی قانونی درباره او شدند.

پس از اظهارات متهم و وکیل مدافعش قضات برای صدور رأی وارد شور شدند.