گور خر ماهی می تواند به انسان کمک کند تا به مریخ برسد! - مجله آرنا

به گزارش بی بی سی، فقط این دریافتن نیست که موضوع جالبی است بلکه افرادی که پرداختن به علم و دانش را به عنوان حرفه ٔ خود انتخاب کرده اند لحظات شگفت انگیز زیادی را در پژوهش های خود تجربه می کنند.

هر دانشمند خوبی نیاز به مدرک و دلیل دارد. برای آنکه ببینیم پژوهش و تحقیق چه نتایج لذت بخشی دارد چندین دانشمند ساکن بریتانیا که در زمینه های گوناگونی پژوهش می کنند، در مورد جالب ترین حقایق و دریافته های پژوهش های خود گفته اند.

خواب زمستانی و سفر فضایی

سفر انسان به نقاط دورتر منظومه شمسی چالش بزرگی است. سفر به مریخ بین شش تا نه ماه طول می کشد، در حالی که سفر به زحل حدود هفت سال طول می کشد. پروفسور هاردیمن می گوید این زمان طولانی باعث تنش روانی و سختی در تأمین غذای کافی و اکسیژن و آب در دوران دور بودن از زمین می شود.

اگر ما بتوانیم کاری کنیم که فضانوردان در طول این سفر طولانی به خواب زمستانی بروند، این مسائل حل می شود. برای مثال، فعالیت مغزی فرد هم در خواب زمستانی کاهش پیدا می کند که خود باعث کاهش تنش روانی می شود. تغییر سوخت و ساز بدن باعث می شود به غذا و اکسیژن و آب کمتری نیاز پیدا کنیم و همچنین باعث می شود ماهیچه های بدن بر اثر تششعات و پرتو ها و بی وزنی تحلیل نرود.

پژوهشگران روی گور خرماهی در این زمینه پژوهش می کنند، گونه ای که خواب زمستانی مشابهی دارد.

پروفسور هاردیمن می گوید: در برنامهٔ آرتمیس ناسا قرار است اولین زن فضانورد در سال 2024 به ماه فرستاده شود. همچنین قرار است که در سال 2028در کرهٔ ماه برای پیشبرد فناوری فرستادن انسان به کرهٔ مریخ تا سال 2030، ایستگاه فضایی ساخته شود.

می بینیم که با پیشرفت و دسترسی انسان به ورای کره زمین اهمیت زیادی دارد که اقدامات و شیوه های جدید هم طوری بهبود پیدا کند که تضمین کننده بهترین شرایط برای سلامتی انسان باشد.

خواب زمستانی توانایی فیزیولوژیکی گور خر ماهی ها و چندین گونهٔ دیگر از جانوران است. این توانایی از آنان در برابر شرایط سخت آب و هوایی محافظت می کند. پروفسور هاردیمن می گوید: اگر انسان ها بتوانند چنین کاری بکنند، احتمال اینکه انسان گونه ای از موجودات زنده شود که توانایی سفر های طولانی فضایی پیدا کند، بیشتر می شود.

کار گروهی در اوقات فراغت

وقتی تصاویری از آب سنگ های مرجانی در زیر امواج دریا می بینیم، آن ها به نظر صخره های ثابتی می رسند، اما در حقیقت پولیپ هایی هستند که دهان دارند و می توانند غذای خود را از آب دریا تأمین کنند. در جای خود ثابت هستند و منتظر می مانند تا غذا به طرف آن ها بیاید. تا مدت ها گمان بر این بود که آب سنگ های مرجانی فقط موجودات کوچک آبزی را شکار می کنند، اما پژوهشگران به تازگی دریافتند که چنین نیست.

پروفسور رابرتز می گوید: بعضی مرجان ها می توانند عروس دریایی یا ژله ماهی را شکار کنند، وقتی پولیپ ها یا توده های مرجانی همدست شوند حتی به عروس های دریایی حمله می کنند. نوعی از پولیپ های مرجانی به رنگ نارنجی روشن به نام شبه مرجان یا آسترویدس کالیکولاریس می توانند با همکاری همدیگر وعده غذای خیلی بزرگ تری شکار کنند.

این خبر خوبی برای عروس دریایی از نوع پلاگیا نوکتیلوکا یا گزندهٔ ارغوانی نیست که طعمهٔ مرجان ها می شود. این همان نوع عروس دریایی است که نیش دردناک آن را بعضی شناگران تجربه کرده اند.

پژوهشگران با تجربه مدام در حال یادگیری هستند

به نظر پروفسور رابرتز، این کشف نشان می دهد که پژوهشگران مدام در حال یادگیری هستند.

او می گوید: تا زمانی که پژوهشگران با تجیهزات غواصی برای دیدن مرجان های نارنجی از نزدیک به زیر آب های مدیترانه نرفته بودند، ما نمی دانستیم که توده های مرجانی می توانند با همکاری یکدیگر طعمه بزرگی مثل عروس دریایی را شکار کنند.

بیشتر جانور شناسان دریایی فکر می کنند مرجان ها، عروس دریایی نمی خورند، اما این نتایج جدید نشان می دهد که باید چشم و ذهن مان را در برابر اکتشافات جدید باز نگه داریم و زمان بیشتری را زیر آب و در تماشای کار طبیعت بگذرانیم! .

در بعضی قسمت های فضا آهن مایع می بارد

این پدیده در جرم هایی در فضا که کوتوله های قهوه ای نام دارند، روی می دهد.

دکتر بیلر می گوید: این جرم های فضایی از سیاره ها سنگین تر هستند، اما به اندازهٔ ستاره ها سنگین نیستند و می توانند ابر داشته باشند.

اما کوتوله های قهوه ای داغ تر از سیاره های ما در منظومهٔ شمسی هستند و دمای جو اطراف آن ها به دامنه دمای شعله شمع رو به بالا شبیه است.

این دمای افزایش یابنده باعث به وجود آمدن نوع ویژه ای ابر در کوتوله های قهوه ای می شود. این ابر ها مثل ابر های کره زمین سرشار از آب نیستند بلکه ترکیبی از گرد و غبار داغ و قطرک های آهن مایع هستند. به این معنی که گاهی بارانی از آهن مایع بر سطح کوتوله های قهوه ای می بارد.

هیجان جهان های دیگر

دکتر بیلر می گوید: این موضوع باعث شگفتی من به عنوان پژوهشگر شد، زیرا من فقط به جهان هایی مثل جهانیی که در آن زندگی می کنیم علاقه ندارم بلکه به جهان هایی که خیلی با جهان ما فرق دارند هم علاقه مندم. پژوهش در مورد بسیاری از سیارات گوناگون و کوتوله های قهوه ای یعنی می توانیم نظریه هایی در مورد چگونگی شکل دریافت این اجرام و اجزای موجود در جو آن ها ارائه دهیم.

او اضافه می کند: حتی تصور چگونگی چنین جهان های شگفتی هم هیجان انگیز است!