یک بار برای همواره پاسخ دهید! چرا ایرانی نباید مقرون به صرفه و باکیفیت زندگی کند؟ - مجله آرنا

روزنامه اطلاعات در مطلبی با اشاره به گرانی ها در کشور نوشت: مگر مردم ما از کشورهای همسایه چه کم دارند که با این همه امکانات خدادادی نفت وگاز و معدن و کشاورزی و تاریخ و فرهنگ و سرزمین چهار فصل و نیروی انسانی تحصیلکرده باید حسرت امکانات ورفاه و آسایش موجود در آنها را بخورند؟

بخش های مهم این یادداشت را در ادامه می خوانید:

دولت ها یک بار برای همیشه به مردم پاسخ دهند که چرا باید عوارض، مالیات، گمرکی و بخصوص محدودیت ها و ممنوعیت های اعمال شده برای واردات خودرو یا لوازم خانگی و کالاهای رفاهی مانند آن به گونه ای باشد که قیمت این کالاها در کشورمان چندین برابرکشورهای همسایه تمام گردد و مردم و بخصوص جوانان حسرت آنها را خورده و دستشان به آنها نرسد؟

حمله تند یک روزنامه به دولت رئیسی: هر کاری خودشان انجام دهند خوب است، دیگران انجام دهند خیانت است

چرا باید با هزارترفند از جمله ایجاد کمبود مصنوعی و تامین قطره چکانی بازار ومخفی شدن پشت شعار فراوری ملی و اشتغال، دربازارهایی مثل خودرو و لوازم خانگی افزایش قیمت های شدید و عجیب وغریب ایجادشده وبعد مردم با هزار ترفند حساب وکالتی و قرعه کشی وتعیین نوبت و سرگردانی درسامانه این وآن، وادار به خرید خودروهای درجه 2 و 3چینی یا خودروهای خجالت آور داخلی به قیمت خودروهای روز جهان شوند و پول به جیب گروه های خاص بریزند؟

چرا مردم باید ازخرید لوازم خانگی به روز و با کیفیت جهان وسایرکالاهای مشابه با قیمت مناسب محروم باشند و مدام نه بشنوند واز آن سو بعضی فراوری نماینده نماها ونور چشمی ها با صرف ارزهای دولتی بدنه را بسازند وموتور وقطعات اصلی درجه 2 و3 را از چین واردکرده و با تغییر نام وچند برابرقیمت جهان به عنوان فراوری ملی به مردم قالب نمایند و مدام هم از قیمت گذاری دستوری گلایه داشته ومنت بگذارندکه داریم به فراوری ملی خدمت می کنیم؟

چرا مردم مدام باید نه بشنوند و محدودیت و ممنوعیت و محرومیت و گران سازی عمدی را دراین همه سال های طولانی تحمل نمایند؟ مگر مردم ما از کشورهای همسایه چه کم دارند که با این همه امکانات خدادادی نفت وگاز و معدن و کشاورزی و تاریخ و فرهنگ و سرزمین چهار فصل و نیروی انسانی تحصیلکرده باید حسرت امکانات ورفاه و آسایش موجود در آنها را بخورند؟

چرا ایرانی نباید مقرون به صرفه و باکیفیت زندگی کند و اعلی بخورد وبپوشد و سوارگردد و سرگرمی و شادی کند ولذت ببرد؟چرا اینها مخصوص عده ای خاص است وبرای آنها همیشه همه چیز هست وبرای مردم عادی همیشه شرایط حساس کنونی است وباید تا آینده ای نامشخص فقط تحمل نمایند؟

مردم حق دارند از شرایط عایدی ورفاه حداقلی خود وخانواده شان ناراضی وگلایه مند باشند و ریشه این نارضایتی را هم باید درنوع نگاه دولترحاکمیت به حقوق اساسی مردم، بخصوص حقوق مالی شان ونگرش پول درآوردن از همه چیز واز آن سو نه گفتن به بیشتر خواسته های مشروعی که سطح رفاه و استاندارد زندگی را ارتقا می دهد،جستجو کرد.

کاهش تورم و بهبود شرایط مالی مردم دراقتصاد انحصارزده، غیرشفاف، رانتی و دستوری-دولتی ایران فقط و فقط از دولترحاکمیت وتغییر نگاه به حقوق اساسی مردم می گذرد.

تا دولت فلسفه و نگاه کلانش را تغییر نداده؛ دست بده اش را بلند ودست بستانش را کوتاه نکند و با ایجاد تحول درساختاربودجه و دیگر منابع عایدیی، اولویت مصرف آن رابه سوی مردم تغییر جهت ندهد، هرقدر هم که منابع عایدیی افزایش یابد، کم است وکمترچیزی نصیب مردم می گردد و سهم آنان کماکان پرداخت ومحدودیت وگران سازی خواهدبود.