آیا ترکیه به جای ایران، یار روسیه می گردد؟ - مجله آرنا

همراه دور زمین باشید و با تور روسیه از کاخ کرملین دیدن کنید و در شهرهای زیبای مسکو و سوچی گشتی بزنید و خاطرات زیبایی برای خود رقم بزنید.

به گزارش مجله آرنا، مجید اخوان - خبرنگار صداوسیما در ترکیه - در عصر ایران می نویسد: بیش از دو سال است که روسیه به درخواست دولت سوریه و با هدف دستیابی به منافع منطقه ای خود به طور مستقیم وارد میدان بازی این کشور شده است. از زمانی که تروریست ها در حلب ، حمص ، رقه ، دیرالزور و دمشق در حال قدرت دریافت بودند، روسیه با حضور هوایی در شمال و تقویت پایگاه های نظامی خود در سوریه نقش به سزایی در پیروزی های ارتش و شکست جبهه تروریست ها در سوریه داشت. شاید به جرات بتوان گفت در این مدت بازوی مقاومت مردمی، ارتش و دولت سوریه از یک سو ایران حزب الله و از دیگر سو روسیه بود.

نقش روسیه از زمانی در مبارزه با تروریسم افزایش یافت که یک فروند جنگنده سوخو 24 این کشور در آسمان سوریه مورد هدف جنگنده های ترکیه نهاده شد. همین اقدام کافی بود تا روابط دو کشور به پایین ترین سطح خود در طول دهه های گذشته برسد، تا جایی که ولادیمیر پوتین این اقدام را خنجر از پشت زدن ترکیه دانسته و خواهان عذرخواهی اردوغان گردد، درخواستی که هشت ماه بعد اجابت شد.

این برخورد را پوتین تحمل نکرد و بی درنگ دستور سخت ترین تحریم های مالی ضدترکیه را صادر کرد. از تحریم واردات محولات غذایی گرفته تا عدم صدور ویزای کار برای اتباع ترک و از همه مهم تر لغو تمام تورهای گردشگری شهروندان روسیه. هرچند تنها همین موضوع بیش از 35 درصد از درآمد 40 میلیاردی ترکیه از صنعت توریسم را کاهش داد. در زمین و میدان سوریه هم روسیه ارتباط با ایران را تقویت و شهرهای زیر اشغال سوریه یکی پس از دیگری آزاد شدند و با استقرار سامانه موشکی و مدرن اس 400 در مرزهای سوریه با ترکیه عملا امکان پرواز هرگونه جنگنده ترکیه بر فراز سوریه را غیرممکن کرد. در همین مدت روسیه از هوا و سوریه و مقاومت مردمی این کشور از زمین، با برنامه ریزی دقیق و یاری مستشاران نظامی ایران مناطق در اختیار تروریست ها از جمله حومه حلب را یکی پس از دیگری آزاد کردند.

آن هنگامی که احساس شد آینده تروریسم در سوریه و منطقه با آزادسازی حلب به خطر افتاده، رسانه های منطقه و دنیا که تا دیروز جنایات تروریست ها را در حلب نمی دیند، نقش بلند گوهای حقوق بشری را ایفا نموده و فریاد وامصیبتا سردادند و ایران و روسیه را متهم به کشتار غیرنظامیان و جنگ مذهبی کردند. به موازات آن رایزنی ها و دیدارهای قدرت های منطقه ای و دنیای یکی پس از دیگری شروع شد؛ از وین گرفته تا ژنو و سازمان ملل وشورای امنیت تا نیویورک.

از آن هنگام روابط سرد روسیه و ترکیه که پس از ترور اندره کارلوف سفیر روسیه در آنکارا پیش بینی می شد سردتر هم گردد، در چرخشی 180 درجه ای روز به روز گرم تر شد. مقامات روسیه به آنکارا آمدند و طرف ترک هم به مسکو رفت و در این میان خبر رسید برای نخستین بار تفاهم نامه امنیت هوایی میان دو طرف هم امضا شد که بسیاری را به نوعی شگفت زده کرد. در آخرین همکاری نظامی سه شنبه شب گذشته 9 جنگنده نیروی هوایی روسیه در کنار 8 جنگنده ترکیه نخستین حمله هوایی مشترک را در شهرک الباب سوریه ضد داعش انجام دادند.

حالا 23 و 24 ژانویه آستانه قزاقستان میزبان نشستی با حضور گروه هایی از سران معارض دولت بشار اسد، ایران، ترکیه و روسیه است و خبرها حاکی از دعوت هیاتی از دولت جدید آمریکا از سوی روسیه است که با مخالفت شدید مقامات ایران روبرو شده است. به هر حال ایران، حزب الله و ارتش سوریه و نیروهای مردمی در این اواخر نقش مشخص کننده ای در پیروزی های میدانی سوریه و شکست تروریست هایی داشتند که همیشه مورد حمایت ترکیه، قطر، عربستان و آمریکا بودند.

حال چنانچه روسیه نخواهد این واقعیت را بپذیرد که ایران همچنان قدرت اول و تاثیرگذار در منطقه بویژه سوریه و عراق است، یا نقش ایران را در سوریه نادیده بگیرد یا حتی در نشست آستانه قزاقستان نقطه نظرات ترکیه ارجح بر ایران باشد، برای سایر قدرت های دنیای بویژه 1+5 واضح خواهد بود که رفتن ترکیه در آغوش روسیه دلیل بر خواب راحت در زمین سوریه نخواهد بود.