نگاهی به کاربرد پزشکی گل مینا - مجله آرنا

نویسندگان: کوهویی لینگ، چوا تانگ کیان، تان چای هون

مترجمان: دکتر حسین حسین زاده، دکتر محسن ایمن شهیدی، دکتر رامین رضایی

نام علمی (خانواده):

Aster tataricus L. f (Compsitae)

نام انگلیسی:

Tatarian Aster, Tatarian Daisy

نام فارسی:

گل مینا

مشخصات:

گیاهی کوچک با ریشه فیبری انبوه است. پهنک برگ نیزه ای تا نوک تیز، حاشیه ها دندانه ای یا کامل و به میزان های 4-18 تا 1-5 سانتی متر می باشند. ساقه زیرزمینی این گیاه به عنوان مسهل، برای درمان سرماخوردگی، سرفه با خلط زیاد یا خون و قاعدگی دردناک به کار می رود. بعلاوه از این گیاه به عنوان خلط آور و ضد سرفه استفاده می گردد. این گیاه به عنوان مقوی معطر در بیماری های مزمن التهاب لوله گوارش به کار می رود. گل های انتهای شاخه به صورت خوشه های بسیار ریز با گلبرگ های سفید و مرکز زرد می باشند.

منشأ:

بومی سیبری است.

ترکیبات شیمیایی:

شینون، فریدلین، اپی فریدلینول، شینوزید A-C، استرینین A-F، استین ها A-E، استرتارون A و B و موارد دیگر.

کاربرد در طب سنتی:

ساقه زیرزمینی این گیاه به عنوان مسهل، برای درمان سرماخوردگی، سرفه با خلط زیاد یا خون و قاعدگی دردناک به کار می رود. بعلاوه از این گیاه به عنوان خلط آور و ضد سرفه استفاده می گردد. این گیاه به عنوان مقوی معطر در بیماری های مزمن التهاب لوله گوارش به کار می رود.

بیشتر بخوانید: سرفه و درد قفسه سینه

آثار دارویی:

ضد سرطان و ضد اکسیدان.

میزان مصرف:

اطلاعاتی در دسترس نیست.

عوارض جانبی:

اطلاعاتی در دسترس نیست.

مسمومیت زایی:

اطلاعاتی در دسترس نیست.

موارد منع مصرف:

اطلاعاتی در دسترس نیست.

تداخلات دارو - گیاه:

اطلاعاتی در دسترس نیست.

پی نوشت:

برای مشاهده پی نوشت های این کتاب به منبع مقاله مراجعه گردد.

منبع مقاله :

لینگ، کوهویی - تانگ کیان، چوا - چای هون، تان؛ (1392)، راهنمای گیاهان دارویی: مصور و با رویکرد علمی و دارویی، مترجمان: حسین حسین زاده - محسن ایمن شهیدی، رامین رضایی، مشهد: بنیاد پژوهشهای آستان قدس رضوی، چاپ اول.

منبع: راسخون